Muzyczna przejażdżka VR

Przeżyj przejażdżkę w wirtualnej rzeczywistości na temat „Wiedeń, miasta muzyki” w Time Travel. Zanurz się w historii muzyki wiedeńskiej dzięki okularom VR. Zgodnie z najnowszymi trendami rynkowymi w wirtualnej rzeczywistości czeka na Ciebie przestrzenne doświadczenie 360°. Dołącz do nas w wyprawie do muzyki klasycznej, przy akompaniamencie par walców, przez typowe piosenki Heurigen po współczesną muzykę pop. Poznaj na żywo wspaniałych muzycznych geniuszy Mozarta, Beethovena i „Rock me Amadeus” – Falco.

do następnego wydarzenia

Walc wiedeński

Walc wiedeński, wcześniej uważany za niegodziwy, od września 2017 roku jest niematerialnym dziedzictwem kulturowym UNESCO . Walc wiedeński ma długą tradycję i jest ważną częścią około 450 wiedeńskich bali. Sprawia, że długa noc balowa jest naprawdę kompletna.

Bal w Operze Wiedeńskiej tradycyjnie rozpoczyna się walcem w lewej ręce . Skręt trzy-cztery razy, w lewo lub w prawo, jest czymś typowo „wiedeńskim” i nigdzie nie jest bardziej celebrowany niż w Wiedniu. Zwyczajowo zaczyna się również od walca na weselach i uroczystych okazjach.

Kup bilety już teraz!

Jak tańczysz walca wiedeńskiego?

Walc wiedeński pochodzi od słowa walzen, które oznacza obracać i szlifować. Jest w ostatniej ćwierci XVIII wieku. pochodzi z obszaru bawarsko-austriackiego. Jest to taniec na trzy – cztery razy dla singli, a “tańca country” można określić jako formę wstępną. Tancerze płci męskiej i żeńskiej nieustannie skaczą i skręcają.

Jest to taniec towarzyski i konkursowy w tempie 3/4, tańczony w tempie 58-60 taktów na minutę. Dla porównania jest też Wolny Walc (Walc Angielski). Walc wiedeński (dawniej znany jako walc francuski) został po raz pierwszy wymieniony w starych wiedeńskich komedii ludowych w latach 70. XVIII wieku i był znany już przed rewolucją francuską. Zastąpił arystokratycznego menueta jako głównego tańca towarzyskiego .

Walc na początku był mocno krytykowany, ponieważ był niemoralny, był tańczony zbyt szybko i zbyt wąsko. W szczególności walc leworęczny był początkowo niemile widziany w tak zwanych „wyższych kręgach” ze względu na jego nieprzyzwoitość, zwłaszcza ze względu na intymny kontakt między parami .

Miało to również związek z faktem, że panie nagle pokazały kostki podczas tańca. Panie były również mocno zasznurowane, a niektóre zemdlały z powodu szybkich ruchów obrotowych .

Kongres Wiedeński i okres Biedermeier

W latach 1814/15 Kongres Wiedeński uczynił z walca wydarzenie towarzyskie i często tańczył. Po wojnach napoleońskich Europa została przywrócona do dawnej struktury, a negocjacje odbyły się w Wiedniu. Oczywiście były nie tylko negocjacje, ale przede wszystkim dużo tańca walca . Nie bez powodu powstało słynne powiedzenie „Kongres tańczy, ale się nie rusza”.

W okresie biedermeieru Wiedeń stał się zdecydowanie europejską metropolią walca . Walc wiedeński zyskał akceptację i popularność.

Ojciec Johann Strauss założył dynastię Straussów i komponował głównie walce. Jednak jest bardziej znany ze swojej muzyki marszowej, takiej jak dobrze znany Marsz Radetzky’ego , hołd złożony generałowi Radetzky’emu. Joseph Lanner jest uważany za założyciela wiedeńskiego walca wraz z Ojcem Johannem Straussem .

Później synowie Straussa Johann, Josef i Eduard udoskonalili walca. Poprzez trasy koncertowe jest przenoszony do Ameryki. Johann Strauss Sohn (1825-1899) przeszedł do historii jako „Król Walca” . Jego wycieczki zawiodły go do Rosji, a nawet do Ameryki.

Jego najsłynniejszym dziełem jest Walc Blue Danube, którego premiera odbyła się w lutym 1867 roku w Dianabadzie . Dziewięciominutowej oryginalnej wersji Walca Blue Danube nie powinno zabraknąć w żaden sylwestrowy wieczór . Ponadto ludzie tradycyjnie tańczą do Nowego Roku w Wiedniu. Walc Blue Danube jest również w programie na koncercie noworocznym i jest uważany za nieoficjalny hymn Austrii.

Wiedeńska kultura balowa

Pod koniec XIX wieku walc był zawsze w centrum wiedeńskich operetek . Technika walca pierwotnie wywodzi się z techniki baletowej i rozwinęła się od bardzo szybkiego ruchu obrotowego do dzisiejszej, bardziej unoszącej się formy tańca.

Klasyczny walc wiedeński jest nadal tańczony po lewej stronie i jest uważany za najbardziej „wiedeński” ze wszystkich tańców. Jako jeden z pięciu standardowych tańców, walc wiedeński jest tańczony na standardowych turniejach na całym świecie. Zajmuje również specjalną pozycję na balach i redutach. Walc można zdecydowanie określić jako sport taneczny, ponieważ nie jest pozbawiony wysiłku.

Od 2010 roku wiedeńska kultura balowa jest częścią niematerialnego dziedzictwa kulturowego Austrii . Początki sięgają monarchii , gdzie podczas procesu trzeba było przestrzegać pewnej etykiety . Oprócz pewnych zasad dotyczących ubioru , obejmuje to również otwarcie , darowiznę dla kobiet i przerwę o północy , a także zakończenie balu . Tradycja ta nie tylko została zachowana w Austrii, ale także znacząco ukształtowała styl innych balów w Europie.

Specjalne bale w Wiedniu to między innymi Zuckerbäckerball, Filharmoniczny Bal i Kaffeesiederball. Sezon balowy osiąga swój szczyt wraz z Balem w Operze Wiedeńskiej , który tradycyjnie odbywa się w ostatni czwartek przed Środą Popielcową. Sezon balowy w Wiedniu kończy się Balem Operowym, aż w przyszłym roku znów będzie walc .

Po tym, jak jego ojciec nagle zmarł na szkarlatynę w 1849 roku w wieku zaledwie 45 lat, jego synowi udało się przejąć orkiestrę ojca . Dopiero w 1852 roku Johann Strauss Sohn powierzono wykonywanie muzyki na dworze cesarskim. Później otrzymał tytuł dyrektora kkHofballmusik .

Operetka „Fledermaus” i „Zigeunerbaron” wywołały dalszy szum. Został obsypany zaproszeniami i zaszczytami jako król walca . W ciągu dnia komponował niezliczoną ilość walców i operetek, a wieczorami grał do późnych godzin nocnych. Stał się sławny na całym świecie dzięki Walcowi Błękitnego Dunaju , który jest uważany za tajny hymn Austrii .

Ogromne obciążenie pracą Straussa dało się we znaki: fizyczne zawalenia wymagały serii pobytów uzdrowiskowych w latach 1853-55. Zainspirował się w Badgastein, a następnie przez kilka sezonów występował gościnnie w Pawłosku pod Petersburgiem, gdzie zdołał pozyskać rosyjską rodzinę królewską. To właśnie występy w Pawłowsku pozwoliły wreszcie Straussowi Sohnowi wyjść z cienia wiedeńskiego ojca.

W 1862 ożenił się z byłą piosenkarką Henriette, znaną jako Jetty , która była od niego o siedem lat starsza i która również została jego menadżerem. Po jej śmierci w 1878 roku poślubił młodszą o 25 lat aktorkę i piosenkarkę Ernestine Dittrich, znaną jako Lili . Jednak wkrótce rozwiedli się z powodu innego mężczyzny. Pocieszał się młodszą o 31 lat Adele Strauss . Aby móc się z nimi ożenić, przeszedł z katolicyzmu na protestantyzm , a nawet opuścił austriackie stowarzyszenie państwowe i został obywatelem Saxe-Coburg i Gotha.

W 1872 wyruszył w swoją najdłuższą trasę koncertową , która zaprowadziła go przez Atlantyk na „Światowy Festiwal Pokoju” w Bostonie i do Nowego Jorku . Wkrótce jednak zatęsknił za domem i cieszył się, że może ponownie wystąpić w Wiedniu.

3 czerwca 1899 zmarł w wieku 74 lat na zapalenie płuc. Był trzykrotnie żonaty i nie zostawił dzieci.

Jego pomnik w Stadtpark jest jednym z najczęściej fotografowanych w Wiedniu i możemy odwiedzić jego grób honorowy na cmentarzu centralnym. Można również odwiedzić jego dawny dom na Praterstrasse, gdzie skomponował słynny Walc Błękitnego Dunaju. Ponadto w 9. dzielnicy znajduje się ciekawe muzeum o dynastii Straussów .