Okupowany Wiedeń

Po tym, jak jego ojciec nagle zmarł na szkarlatynę w 1849 roku w wieku zaledwie 45 lat, jego synowi udało się przejąć orkiestrę ojca . Dopiero w 1852 roku Johann Strauss Sohn powierzono wykonywanie muzyki na dworze cesarskim. Później otrzymał tytuł dyrektora kkHofballmusik .

Operetka „Fledermaus” i „Zigeunerbaron” wywołały dalszy szum. Został obsypany zaproszeniami i zaszczytami jako król walca . W ciągu dnia komponował niezliczoną ilość walców i operetek, a wieczorami grał do późnych godzin nocnych. Stał się sławny na całym świecie dzięki Walcowi Błękitnego Dunaju , który jest uważany za tajny hymn Austrii .

Ogromne obciążenie pracą Straussa dało się we znaki: fizyczne zawalenia wymagały serii pobytów uzdrowiskowych w latach 1853-55. Zainspirował się w Badgastein, a następnie przez kilka sezonów występował gościnnie w Pawłosku pod Petersburgiem, gdzie zdołał pozyskać rosyjską rodzinę królewską. To właśnie występy w Pawłowsku pozwoliły wreszcie Straussowi Sohnowi wyjść z cienia wiedeńskiego ojca.

W 1862 ożenił się z byłą piosenkarką Henriette, znaną jako Jetty , która była od niego o siedem lat starsza i która również została jego menadżerem. Po jej śmierci w 1878 roku poślubił młodszą o 25 lat aktorkę i piosenkarkę Ernestine Dittrich, znaną jako Lili . Jednak wkrótce rozwiedli się z powodu innego mężczyzny. Pocieszał się młodszą o 31 lat Adele Strauss . Aby móc się z nimi ożenić, przeszedł z katolicyzmu na protestantyzm , a nawet opuścił austriackie stowarzyszenie państwowe i został obywatelem Saxe-Coburg i Gotha.